Mijn allerindividueelste eindejaarslijstje

Muziek is mijn grootste passie. Ik ben voortdurend op zoek naar die nieuwe cd die mijn wereld op zijn kop zet. Lees ik een goede recensie, dan zoek ik de cd op in Spotify en beluister ik die minstens vijf keer. Is de klik er dan nog niet, dan verwijder ik de cd uit mijn afspeellijsten. Hoog tijd om mijn eindejaarslijstje 2015 op te lijsten.

Hier komt mijn muzikaal eindejaarslijstje 2015

Eerlijk? 2015 vond ik muzikaal een vrij zwak jaar. Slechts een heel beperkt aantal cd’s sprongen er echt uit. Maar ik heb er toch vijftien gevonden die ik opnieuw en opnieuw heb beluisterd. Je vindt ze hieronder eervol vermeld in mijn eindejaarslijstje. Waarschuwing: het gaat hier om mijn hoogst persoonlijke en allerindividueelste keuze … but then again, is muziek dat niet altijd? Géén Kendrik Lamar, Drake of Kamasi Washington. Ik haat hiphop, rap en jazz, echt niet mijn ding.

De volgende cd’s daarentegen maken terecht deel uit van mijn eindejaarslijstje 2015

Sufjan Stevens - Carrie & Lowell, nummer 1 in mijn muzikaal eindejaarslijstje 2015

Mijn topfavoriet, de grote Sufjan Stevens

Sufjan Stevens – Carrie & Lowell

Staat met stip op nummer 1 – internationaal. Wondermooie plaat. Wondermooie man ook. En ja, ik mag dat zeggen! Het concert van Sufjan in de Bozar in Brussel was er een om in te lijsten. Zijn concert een drietal jaar geleden in het Koninklijk Circus in Brussel beschouw ik nog steeds als hét allerbeste concert dat ik ooit heb gezien. Toen had hij net zijn experimentele Age of Adz uit en zijn 1 uur durend ep-tje All Delighted People. Het resultaat? Een enorm chaotisch en springerig-dynamisch, maar o zo mooi en onvergetelijk concert. Dit concert was anders. Logisch, want Carrie & Lowell is een veel intimistischer plaat. Maar toch. Alweer mijn beste concert van het jaar. En terechte nummer één in mijn eindejaarslijstje 2015.
Flying Horseman – Night is Long

Met stip op nummer 1 – Belgisch. Ook naar dit concert heb ik maanden uitgekeken, en het werd mijn derde beste concert van het jaar. Ze kwamen hun vijfsterrenworp voorstellen op 25 november – de dag van mijn 50^ste verjaardag – in de Gentse Handelsbeurs. Mijn passievrucht over die memorabele avond nog niet gelezen? Doen! Superplaat. Supertalent. Superavond. Supergitarist(en). Superbassist. Superdrummer. Superzussenstemmen. By the way: Berts andere groep Dans Dans tekende als opener op het Cactusfestival in Brugge voor mijn tweede beste concert van het jaar. Onovertroffen goed, kippenvel en openmondbewondering. “Een spraakwaterval van akkoorden” noemde Knack Focus het gitaarspel van Bert. Wie ben ik om dat tegen te spreken?
Bekijk hier het zalige 5*-concert van de vliegende paardenmannen – hoe komen ze toch aan die naam? – in de AB Club op 3 februari 2016. Ook daar was ik aanwezig! Dat derde nummer: Brother! Knap, knap, knap!
Unknown Mortal Orchestra – Multi-Love

Ook een zeer goede cd! Let op het zéér herkenbare openingsriedeltje van de single Multi-love. Een iets minder concert van hen gezien in AB Club. Maar toch: de cd én groep blijven de moeite. Ook hun vroeger werk.
Kurt Vile – b’lieve i’m going down

Met deze plaat is Kurt Vile opnieuw een pak in mijn achting gestegen. En dat was echt wel nodig na zijn vorige zwakke cd én zeer matig concert in de AB (“Zat jij toen onder de drugs, Kurt?”). Maar, hij heeft mijn gebeden verhoord. Knappe plaat.
Passion Pit – Kindred

Ik blijf hier maar naar luisteren, intussen al honderden keren. Blij en goedgemutst word ik ervan. Van begin tot eind goed.
Foals – What went down

Vooral omwille van die stomp-in-de-maag veroorzakende single What went down die de plaat opent. Niet alles op de plaat vind ik even geslaagd, maar de openingsnummers zijn zo goed, dat ik er de zwakkere op het eind graag bij neem.
Thundercat – The Beyond / Where the Giants Roam

Ook honderden keren geluisterd naar deze etherische klanken. I like. Ga daar niet veel woorden aan vuil maken.
Pond – Man it feels like space again

Leuke cd, en door hun doldwaze, spacy optreden op Pukkelpop, wisten ze mijn hart te stelen. Om 12 uur ’s middags kregen ze me verdorie aan het dansen!
She Keeps Bees – Eight Houses

Deze groep tekende meteen voor het gezelligste optreden van het jaar, zo’n sympathieke zangeres! Na haar concert in de Cactus Club bleef ze gewoon op het podium staan, en zei: “En nu beginnen jullie te applaudisseren en doen jullie alsof jullie me terugroepen. En dan kom ik natuurlijk terug voor de bisnummers.” (En toen bleef ze ter plaatse trappelen). En wat deed ze toen ik zei dat het in België de gewoonte was om drie bisnummers te geven? Ze gaf er toch wel drie, zeker! Leuk.
Tobias Jesso Jr. – Goon

Mijn debuut van het jaar. Ik houd wel van wat melodrama. Ik herinner me een aantal fietstochten waarbij ik kilometers afmaalde met deze muziek in mijn oren. En hoe melodramatischer de tonen werden, hoe luider ik meezong. En hoe vreemder de mensen keken. Mooi!
Trixie Whitley – Porta Bohemica

Met stip op nummer 2 – Belgisch. Klassemadam. Hoort de wereld te veroveren en vlug. Net als Flying Horseman trouwens. Ik moet ze toch dringend eens live gaan zien.
Bill Ryder-Jones – West Kirby County Primary

Mooie melodieën en slome ballads, jaren 80-pop en triphop, een beetje alles door elkaar, daar houd ik net van, en die mooie bariton-stem!
Empress of – Me

Leuke ontdekking. Ik houd wel van aanstekelijke, dreunende beats en kampvuurritmes, met hier en daar wat disco. Zet aan tot dansen. En dat mag altijd!
U.S. Girls – Half Free

Nog zo’n vrouwelijke stem die me heeft getroffen. Telkens als ik naar de cd luister, wieg ik mee. En dat is altijd een goed teken. Ik zeg het al jaren. Wat is goede muziek? Muziek waarvan de heupen vanzelf ritmisch mee gaan bewegen. En of dat hier het geval is!
Tame Impala – Currents

Ik hou van hun catchy melodieën en zelfs van de stem van de zanger. Op cd bedoel ik daarmee, want live is die stem niet om aan te horen! Ik heb de groep nu al tweemaal live meegemaakt. En ik ben twee keer letterlijk gaan lopen. V e r s c h r i k k e l i j k ! In de studio kan je veel verbloemen, live gaat dat veel moeilijker. Maar al bij al: fijne plaat.