Pijnappel, of fopperdefop en het deksel erop

Tegen een muur aanlopen en dan een ananas krijgen om het goed te maken

Alsjeblieft, een ananas voor jou. En nu is alles vergeven en vergeten? Toch?

Je komt wat tegen in je leven! Zeker als je vrij extravert en impulsief bent én gezegend met een naïef vertrouwen in de goedheid van je medemens. Op zich allemaal mooie en warme eigenschappen. Helaas loop je met zo’n ingesteldheid heel dikwijls tegen een muur aan. Gelukkig kan je als copywriter met ervaring in blogs (en tegelijk specialist SEO Gent) veel van je af schrijven.

What’s gebeurd?

Jaren geleden deelde ik een intieme ervaring met iemand die ik toen nog beschouwde als vriendin. Nu ben ik een extraverte flapuit die graag haar toehoorders de oren van het lijf babbelt. Maar van die ene ervaring zijn amper drie mensen op de hoogte, en daar zit dan nog de persoon bij om wie het gaat. Het is dus niet iets wat ik aan God en klein Pierke vertel. Het gebeuren zat me echter zo hoog. Ik wou het aan iemand kwijt en zij was toevallig in de buurt. Weet je wat, ik noem ze X, dat schrijft en leest makkelijker. X is een vrouw met veel levenservaring, tonnen empathie – dat vindt ze toch van zichzelf – en een behoorlijke dosis sympathie voor mijn persoontje. Tijdens een gezellige en gemoedelijke lunch gaf ik een van mijn diepste zielenroerselen aan haar prijs, ervan overtuigd dat die daar ook zou blijven: tussen ons. Maar dat was buiten die muur gerekend.

Met een rotvaart tegen die muur aan

Enkele jaren later, een gezellige drink met een aantal bekenden. X drinkt een aantal glazen en vergeet dat wat ik haar ooit in het grootste vertrouwen heb verteld eigenlijk een geheimpje is, alléén tussen ons. Opeens gooit ze het verhaal in de groep. Ik voel mezelf verstrakken, word koud en kil vanbinnen, al mijn spieren spannen zich op. Mijn blik kruist de hare. Wellicht schiet het haar op dat moment te binnen: wat ze vertelt is helemaal niet bedoeld voor een groot publiek. Ze probeert nog bij te sturen, maar slaagt daar langs geen kanten in. Verslagen kijk ik naar haar met vlijmscherpe ogen: “Hoe kun je me dit aandoen!” Tien minuten later vertrekt ze. Nog eens tien minuten later hangt ze aan de telefoon met excuses. Ze was over de schreef gegaan, dat besefte ze, maar het was nu eenmaal gebeurd. Niks aan te doen.

Een week later

Het blijft maar malen. Ik heb het gehad. De eerstvolgende keer dat ik haar zie, maak ik haar duidelijk dat het voor mij niet meer hoeft. Dat ik me nog nooit zo opgelaten heb gevoeld. Dat ze de maximumgrens heeft overschreden. Dit volstaat. Gedaan. Schluss. Finito. Ze komt langs en schenkt me een …. ananas, een overrijp exemplaar, geurend zoals die hoort te ruiken, met de woorden: “Wat ik heb gezegd, kan ik helaas niet meer terugnemen. Ik wou je een bloemetje kopen, maar alle bloemenwinkels zijn dicht. Daarom deze ananas. En dat is eigenlijk nog beter: je eet die vanavond lekker op en dan is die weg. Met een bloemetje zou je heel wat langer aan mijn uitschuiver denken”. In de plaats van haar de huid vol te schelden, sta ik met mijn mond vol tanden en zeg niets. Stomme sukkel die ik af en toe ben.

You’re so vain, you probably think this blog is about you, don’t you, don’t you?

De blutsen en de buil, nog een hele tijd

IJdele X stuurt en manipuleert alles. Dat ben ik van haar gewoon. Ze denkt ook dat de wereld om haar draait. Carly Simon had het over haar kunnen hebben in dat prachtlied ‘You’re so vain’. Maar dat ze zelfs onze eerste ontmoeting na haar flagrante overtreding van alle vriendschapsnormen zo weet te manipuleren, vervult me met weerzin. Voor haar is de kous af, want ze heeft me een ananas aangeboden. Dat gaat er bij mij niet in. Vergeven is in dit geval niet even een kwestie van in alle dankbaarheid dit cadeau aanvaarden, dit symbool van detox en ontgifting. Daarvoor heeft ze me te erg gekwetst. Hiervan bekomen heeft zijn tijd nodig, ik vrees zelfs heel veel tijd. muur

Ik pik het niet meer

Geheimen die je in alle vertrouwen aan een vriend(in) doorvertelt, zijn er om geheim te houden. Wie tegen deze basisregel zondigt, verliest alle krediet. Toch bij mij, zeker omdat X me al een aantal keer ‘in alle vriendschap’ en met alle arrogantie die haar zo eigen is, de kast heeft opgejaagd. Faux pas op faux pas, telkens opnieuw. Deze keer was de muur te hard. Vanaf nu behandel ik X zoals ik een wildvreemde behandel, afstandelijk vriendelijk.

Schrijf het van je af!

Hèhè, dat lucht op. Mijn tip aan iedereen. Heb je muizenissen? Tegen een muur aangelopen? Schrijf ze van je af. De volgende blog wordt een leukere, beloofd. En met deze positieve noot sluit ik weer af… Tot de volgende!

De meeste van mijn blogs blinken uit in positiviteit. Maar af en toe schrijf ik de ergernissen van me af. Zoals in de onderstaande voorbeelden.