Een neen heb je, een ja kun je krijgen
‘Een neen heb je, ja kun je krijgen‘: dat is mijn levensmotto dat ik graag met je deel. Als ik iets wil, ga ik er inderdaad achteraan met de bedoeling dat ook te krijgen. Honderden voorbeelden van geslaagde missies, van vragen waar ik volmondig YES! op heb gekregen, kan ik hier vertellen. Maar ik beperk me tot één recent voorval.
Nostalgie naar een column – Neen heb je, ja kun je krijgen
In het predigitale tijdperk, zo’n vijftien jaar geleden, las ik in De Morgen een hilarische column van Luckas Vander Taelen die me jaren is bijgebleven. In die column somde hij de ene na de andere ergernis op, zaken waar hij de negatieve kriebels van kreeg. Ik vond het vooral een leuk, maar toch ook confronterend stukje tekst. Waarom? Omdat ik bij veel van wat hij opsomde gewoon zat te knikken: “Ja, dat vind ik ook ambetant.”
Graag opnieuw gelezen
Ik kon gewoon ergens een koffie zitten drinken, en er dan opeens aan denken hoe graag ik die column nog eens had gelezen. Maar hoe die tekst op te snorren? Vijftien jaar geleden werden krantenartikels nog niet digitaal aangeboden. Gaan snuisteren in een archief? Zag ik niet echt zitten. En toen hielp het toeval een handje. Enkele weken geleden vertelde mijn vriendin Sylvie, coördinator Vrije Tijd & Onderwijs in Diksmuide, dat Luckas Vander Taelen langs kwam om een lezing te geven, en of ik interesse had. Komen luisteren en hem de vraag persoonlijk stellen kon ik niet. Maar ik kon wel wat anders … Amper tien minuten later was mijn mail weg naar het boekingskantoor: kunnen jullie me met Luckas in contact brengen? De volgende ochtend zat het antwoord van Luckas al in mijn mailbox: “Is dit de tekst die je wou?” Ik sprong een gat in de lucht.
Slechts één mailtje was nodig om te krijgen wat ik zo graag wou
Jarenlang liep ik rond met de gedachte: kon ik de column nog maar eens lezen! Eén mailtje aan het boekingskantoor van Luckas en ik vind zijn tekst in mijn mailbox. Ongelooflijk toch! Ik deel zijn tekst graag met jullie, want veel van wat hij toen beschreef, is nog steeds actueel! Lees even mee.
Column “Waar ik me zo aan erger”
- het ontbreken van openbare toiletten in België in het algemeen en langs de autostrades in het bijzonder
- het begrip “life-style“
- Italiaanse expressomachines die systematisch slecht afgesteld zijn in België
- rechtstreekse interventies van journalisten in het nieuws die zeggen dat er niets te melden is
- oversized 4X4 met chrome “cowbar“, als bescherming tegen wilde buffels, die zoals geweten frequent opduiken in de binnenstad
- Vlamingen die het hebben over de HST-trein of de VRT-televisie
- de bril van Kris Peeters en Geert Lambert
- mensen die nota lijken te nemen en enkel tekeningetjes maken
- gsm-beltunes, in het bijzonder de polyfone of het gerinkel van oude telefoons
- het verkavelingsvlaams (“goh, ik heb zo iets van .. .kwenie … snap je? …. allez … ik bedoel…“)
- het “spatje regen” van Frank De Boosere
- MP3-spelers, waarom moeten we overal naar muziek luisteren?
- de begrippen “interactief” en “crossmediaal”
Column nog niet gedaan
- Bart Peeters die verkondigt dat in opera gevoelens fake zijn
- Jan Huys die het persoverzicht of de krantenkoppen na het middernachtnieuws op de radio leest
- Paris Hilton en haar Vlaamse versie Tanja Dexters
- mensen die flauwe grapjes doorsturen per e-mail
- het overaanbod aan wasproducten die eigenlijk allemaal door dezelfde fabrikant gemaakt worden
- middenrijvak-chauffeurs op de autostrade
- de kwaliteit van de bewegwijzering in België, vooral bij omleidingen
- weduwe(naar)s die hun naam bij leven al op de grafsteen zetten
- de aanbidding van het internet en de leegheid van websites
- de planetaire uniformisering van de huisinrichting door Ikea
- Maria Guidone die tegen druppels praat
- mensen die beweren dat het vroeger beter was
- het woord participatie als het over cultuur gaat
- light producten waarin suiker zit
- getunede auto’s en de mensen die er in zitten
- de stripversie van FC De Kampioenen en alle van tv-series afgeleide strips
En nog niet
- de lege logoree van Michel Wuyts
- de Radio-1 obsessie dat het nieuws in programma’s moet kunnen “inbreken” terwijl daar geen reden voor is
- chauffeurs die hun autogordel niet aandoen en toch medische verzorging verwachten bij een ongeluk
- het gebrek aan passie voor cultuur bij politici en hun overdreven belangstelling voor sport
- mensen die naar een afspraak komen al bellend, gaan zitten en gewoon doorgaan met bellen
- het oprukken der dialecten
- het bruine plastic dienblad waarop in Vlaamse tavernes koffie wordt gebracht met een sneetje cake en allerlei suikertjes terwijl de koffie niet te drinken is
- het dagelijks herhalen van dezelfde files in de verkeersinformatie op de radio
- plastic bekertjes en plastic in het algemeen
- het politieke denken van Ulla Werbrouck
- naar tv kijken op je gsm
- pizza met andere kaas dan mozzarella
- een nummer van Clouseau bij een crematie
- Vlaamse bedrijven die het hebben over accounts en customer service
Luckas blijft zich maar ergeren
- het overaanbod van tweederangswielerwedstrijden op tv
- aan de kassa van de GB beseffen dat je het belangrijkste vergeten bent
- het logo van “Zeeman”
- het totaal gebrek aan smaak van Spaanse aardbeien
- plastic verpakkingen die niet te openen zijn zonder gevaar zich te verwonden
- het verdwijnen van de echte Aalsterse vlaaien
- artikels die eindigen met: “Wordt ongetwijfeld vervolgd”
- mensen die me herkennen en dan mijn naam komen vragen
- Emma, het absolute dieptepunt van tv-fictie
- Yorkshire-hondjes met strikjes
- vesten zonder binnenzak
- Johny’s met gel in het haar
- vader Museeuw die zegt dat zijn hoofd mag afgesneden worden, het dan niet doet en daar niet wordt over aangesproken
- e-mails over penisverlenging
- voorwerpen die je ergens neerlegt en die daar drie maand later nog liggen
- trendy restaurants waarover Knack Weekend schrijft en waar de wijn drie keer te veel kost
- alternatieve geneeswijzen
- straatinterviews in het tv-nieuws
Wat was het uitgangspunt van deze blog? Een neen heb je, ja kun je krijgen? 🙂
- fluovestjes over autozetels gedrapeerd
- de verplichting van radiopresentatoren om de luisteraar te tutoyeren
- elektrische toestellen met onbegrijpelijke handleidingen
- postbodes die pas rond 11 uur langskomen
- de commentaarstem bij docusoaps
- te zacht gekookte pasta
- de gelaatsuitdrukking van Vladimir Poetin
- mensen die geen kranten lezen
- auto’s met een sticker van Radio 2
- koffie in Amerika
- het begrip “kniezwengel”
- het huwelijk van Kim Clijsters
- de omgeving van de A12 tussen Boom en Antwerpen
- mannen die hun kaalheid willen verbergen door hun resterende haar over hun hoofd te kammen
- het opgeklopte groepsgevoel van Fata Morgana
- Johan Museeuw die zijn mening wordt gevraagd over doping
- mensen die betalen voor hun initialen op de nummerplaat van hun auto
- borden bij slagers waarop een lachend varken met een mes zijn eigen vlees aanprijst
- Nederlandse radiocorrespondenten in Frankrijk
- bestsellers over geslachtsdelen
- mensen die zich aan alles en nog wat ergeren
Luckas Vander Taelen
Moraal van dit verhaal?
Heb je de laatste zin gelezen in de “ergernis”-opsomming. Hilarisch toch? Die allerlaatste zin vond ik vijftien jaar geleden ook al zo spetterend ironisch, omdat Luckas Vander Taelen er al zijn voorgaande woorden tot in het belachelijke mee relativeert.
Ik wou iets, ik vroeg erom en ik kreeg het, want “een neen heb je, ja kun je krijgen’. En tussen ons? Ik krijg zo dikwijls wat ik wil. En met deze positieve noot, sluit ik af.
Persoonlijke reacties zijn altijd welkom!
En hiermee sluit ik weer af. Tot de volgende.
© C’bon
Misschien ben je ook wel geïnteresseerd in een van de volgende blogs?
Peter
Sommige zaken zijn nog geen haar veranderd. Bij andere zaken hoef je maar de naam van een BV te wijzigen om het weer actueel te maken.
Christine
Enorm hé. Alleen die tijdsgebonden tv-programma’s linken naar een bepaalde periode. Maar al de rest! Het zou een zeer actueel artikel kunnen zijn.
Tineke
Haha, heeeeeerlijk, merci!!!!! :))
(vooral ook die gelaatsuitdrukking van Poetin, ergens tussen de soapseries en de pasta …)
Christine
Ik vind dit ook een heerlijke column. Dank, Tineke!