Ontstressen in een stressvrije omgeving

Net terug van een weekje ontstressen op het idyllisch en stressvrij Griekse eiland Skyros. En ik kan er weer tegenaan! Het was nodig, want het leven van een zelfstandige copywriter kan stresserend zijn. Zeker voor wie zoals ik al maandenlang zeven dagen op zeven aan het werken is. Hét doel van deze vakantie? Ontstressen. Opdracht geslaagd, met grootste onderscheiding.

Waar ging de reis om te ontstressen naartoe?

Ik durf het bijna niet te zeggen, uit vrees dat ons vakantie-eiland bekend wordt bij het grote publiek. Want wat ik op het eiland heb gezien, is zo broos, zo authentiek Grieks, zo prachtig, dat ik het vreselijk zou vinden het te zien veranderen in een supertoeristisch exemplaar.

Een plotse opstoot van toeristen kan dit eiland missen als kiespijn. Dat zou de doodsteek zijn voor het leven zoals het er nu is. In juli en augustus zijn het vooral de Grieken zelf die dit stukje paradijs bezoeken. Voor de rest heerst er kalmte en rust. Toen wij er waren, eind mei-begin juni, was alles nog in volle voorbereiding van het hoogseizoen. Met quasi lege terrassen, beperkte menukaarten en heel weinig volk. Maar klagen? Geen haar aan ons hoofd dat daar zelfs maar aan dacht. Ontstressen was toch de boodschap?

Aankomst ferry op Skyros hoogtepunt van de dag

Hartsvriendin Sylvie en ik gaan al drie jaar samen op reis naar een Grieks eiland. Er even tussenuit met zijn tweetjes, zonder de mannelijke wederhelften. Moet kunnen. Na zalig Corfu en Kreta – aan het bezwijken onder het massatoerisme – was het de beurt aan … Skyros. Laat ik die naam dan toch maar prijsgeven. En meteen ook een prachtige visuele impressie, zegt soms meer dan woorden.

Onze aankomst vond ik alvast spectaculair. Telkens als de ferry het haventje Linaria binnenvaart, weerklinken de tonen van ‘Also sprach Zarathustra’ van Richard Strauss luid uit de boxen van een café naast de haven. Originele manier om de bezoekers welkom te heten. Eigenlijk wel grappig. Er gebeurt quasi niets in die haven, behalve tijdens dat ene kwartier dat de ferry aanmeert. Chaos troef dan. Auto’s, vrachtwagens, taxi’s, bussen, voetgangers zoeken hun weg, kriskras door elkaar. Die ene aanwezige politieman tracht orde te houden, maar slaagt daar nooit echt in. Nadien keert de rust terug.

Geluid van de stilte

Rust is er inderdaad volop op het eiland. Geen massatoerisme of goedkope souvenirwinkeltjes waar alleen rommel verkocht wordt. Geen kelners die je vrijwel dwingen op hun terras plaats te nemen. Niks van dat alles.

Alleen rust en oorverdovende stilte, dé remedies om te ontstressen. Je wandelt er drie uur rond en komt welgeteld drie auto’s tegen. Ondertussen geniet je van ontelbare prachtuitzichten met zeegeur. Van de geluiden van kabbelend water, blatende schapen, mekkerende geiten, kraaiende hanen, blaffende honden. Van stilte dus. Je voelt je geleidelijk aan weer mens worden. De stress valt van je af en komt niet meer terug. Zalig gevoel.

Lachend en gemoedelijk Skyros

Je botst steeds op vriendelijke Grieken, altijd met de lach op het gelaat. Verder ervaar je vooral rust, kalmte, sereniteit en stilzwijgen, ook regelmatig tussen Sylvie en mezelf. Omdat woorden soms te veel zijn. Het resultaat? Gemoeds- en zielsrust. Grote woorden, niet? Maar zo voelde ik het aan. Uren zaten we te kijken naar dat prachtige azuurblauwe water en naar die wondermooie eilanden die her en der uit het water oprijzen. Het maakt je gelaten en zet je aan het denken. Nu weet ik waarom enkelen van de grootste filosofen Grieken zijn.

De volgende gedachte sprong alvast meer dan eens mijn hoofd binnen. Zou het niet mogelijk zijn een deel van die gemoedsrust mee te nemen naar ons hectische Belgenland? Ik ga dat alvast proberen.

Reacties zijn altijd welkom!

En met deze positieve noot sluit ik alweer graag af.

© C’bon

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Misschien ben je ook geïnteresseerd in de volgende blogs?

Kefalonia, onze godenreis in 2017

Ode aan Hannah, een van mijn grootste passies

Beter in Balans deel twee: yoga