Peyton Place revisited

Peyton Place nodigt niet langer uit om een bezoek te brengen.

Vorige week stelde iemand in de Facebook-groep ‘Iedereen leest’ de vraag welk favoriet boek we zouden willen herlezen. Zelf was ze daar een beetje bang voor, omdat ze schrik had het positieve beeld te verliezen dat ze van een boek had. Ik heb de proef op de som genomen, en heb een van dé boeken uit mijn jeugd herlezen: Peyton Place van Grace Metalious. En wat blijkt? Van mijn jeugdig enthousiasme schiet niet veel meer over. Als copywriter schrijf ik blogs en in dit exemplaar blog kijk ik even op die ‘mijlpaal in mijn leven’ terug.

Peyton Place, sensatie én jeugdtrauma

De tv-reeks die van het boek werd gemaakt staat nu bekend als de eerste Amerikaanse soapreeks. Mijn moeder verbood me te kijken, want ik was nog veel te jong! Vlak voordat Peyton Place begon stuurde ze me altijd naar bed. Een jeugdtrauma, want tot op vandaag heb ik de reeks niet gezien. Maar wel gelezen! Ik nam beide boeken uit de boekenkast – ja ja, er is ook nog een Terug naar Peyton Place – en las ze in een stil hoekje, opnieuw en opnieuw en opnieuw. De belevenissen van de bewoners uit dat kleine stadje lieten me niet los. Intrigeerden me. Interesseerden me. Het gaat over seks, abortus, incest, jaloezie, hoogmoed, achterklap, geschonden reputaties, schrijversambities, schijnheiligheid, verdorvenheid achter nette façades. Nu ik er bij stilsta, het lijkt wel een pre-Desperate Housewives! Ik was gek op beide boeken. Vooral op het tweede waarin Allison een affaire heeft met een getrouwde man!

Back to the future

Wat ik er nu, 35 jaar na datum, van vind? Helaas, ik heb me moeten dwingen om het boek uit te lezen. Ik heb ondertussen zoveel boeken achter de kiezen, dat ik inzie dat dit boek verre van hoogstaand is. Bevolkt met stereotiepe mensen die niet alleen praten in clichés maar een leven vol clichés leiden. Geschreven in een stijl die zelfs mijn jongste dochter gemakkelijk zou kunnen verbeteren. Neen, het is niet meer wat het ooit is geweest. En dat brengt me op de volgende gedachte. Eigenlijk jammer dat ouder worden ervoor zorgt dat je niet meer zo onbekommerd van iets kunt genieten als je hebt gedaan in je jongere leven. Denk aan die eerste liefde, die eerste zoen, die eerste sigaret, die eerste keer spijbelen, dat eerste prachtboek! Dat overweldigende komt nooit meer terug. Alhoewel, ik heb nog steeds mijn momenten!

Eindigen met een positieve noot

Elke ervaring kleurt je leven. Peyton Place heeft me, naast romans als Jane Eyre en Onder moeders vleugels (de zusjes March), de liefde voor het lezen bijgebracht. Mijn moeder kocht me elke maand een nieuwe literaire strip. Zo’n groene uitgave herinner ik me, en elke aflevering was gebaseerd op een boek uit de wereldliteratuur. Zo heb ik als kind tal van wereldklassiekers uit de literatuur gelezen in stripvorm, gaande van Oliver Twist, Kleine Dorith, Moby Dick, De Drie Musketiers, Reis rond de wereld in 80 dagen …, tot ja, alweer Jane Eyre en Onder Moeders Vleugels. Al die boeken en strips hebben me een levenslange liefde voor het lezen bijgebracht. Mijn bescheiden mening? Lezen blijft een van de prachtigste hobby’s aller tijden.