Tien weken cursus, één ding opgestoken

In de cursus copywriting veel gezien maar geen SEO. Dat is voor de volgende.

Levenslang leren, dat is wat ik doe. Heel regelmatig volg ik een cursus, dikwijls uit pure interesse. Zo heb ik er net een tien weken durende cursus copywriting op zitten bij het Centrum voor Avondonderwijs. Die opleiding volgen hoefde niet echt, want ik ben al copywriter en heb al jaren ervaring. Ik vind trouwens dat ik goed bezig ben, maar een mens kan altijd bijleren, niet? Bovendien vroeg een vriendin me of ik zin had om samen met haar de cursus te volgen. Zou toch leuk zijn, zo met zijn tweeën?

Zo gevraagd, zo gedaan

Achteraf bekeken, helaas. De eerste les vroeg de lesgever, laten we ze B. noemen, wat ik graag had gezien in de cursus. Ik had gelezen dat er iets zou worden verteld over radio- en tv-spots en dat leek me wel wat. Ik antwoordde dus: “Ik wil radio- en tv-spots leren schrijven”. Haar reactie: “Goh, staat dat in de cursus? Daar weet ik niets van. Ik heb dat nooit moeten doen. Daarmee zal ik je niet kunnen helpen”. Ik balen natuurlijk, want dat was eigenlijk de enige reden waarom ik de tien wekende durende cursus volgde. Plan B dan maar. Ik zei dat ik regelmatig folders schrijf, misschien kon ze me tips geven hoe ik dat beter kon aanpakken? Ze noteerde mijn vraag. Maar daar bleef het bij.

Om een lang cursusverhaal kort te maken

Van de tien lessen heb ik enkel opgestoken dat beperking loont. “Niet te veel woorden gebruiken” was de boodschap. “Kom tot de essentie en beschrijf die zo bondig mogelijk”. Dat neem ik mee. Al het andere dat ze vertelde, wist ik eigenlijk al. Folders zijn niet aan bod gekomen. Niets over digitaal SEO-schrijven. Niet dat ik dat nodig heb als specialist SEO Gent, maar het was toch welkom geweest voor de anderen. B. vond het bovendien nodig om iedereen elkaars werk te laten evalueren, klassikaal. Dat leidde tot enorm veel negatieve commentaar over en weer tussen de studenten. Want een tekst kan toch niet perfect zijn! Zo heb ik verschillende teksten tot op het bot horen afkraken, terwijl ik die eigenlijk heel goed vond. Constructieve commentaar was er zelden. Ik kan je verzekeren, de uren in dat cursuslokaal waren niet leuk!

Wrange conclusie: nulwinst

Tien weken cursus gevolgd, boven op al mijn drukke bezigheden, en amper één ding geleerd. En dat voor de luttele som van 530 euro, uit eigen zak te betalen als zelfstandige. Waar is de winst, vraag ik me dan af. Ik weet trouwens niet eens of ik wel “geslaagd” ben. Op het eindwerk – een speech schrijven — heb ik nog geen feedback mogen ontvangen, nu drie weken na datum. Benieuwd of die er nog komt.

Taalgebruik in cursus? Kon stukken beter

Weet je trouwens hoe B. praatte? Een boerser dialect heb ik in lang niet gehoord, en dat voor iemand die copywriting geeft en zelf al jaren als copywriter aan de slag is. Spelling was alles! Tegen grammatica mochten we geen fouten maken! Stijl moest er pal op zitten! Maar gesproken taal hoefde de regels niet te volgen leek het wel. Uit mails die ik van B. kreeg bleek dat ze zelf geen enkele regel volgde qua interpunctie, hoofdletters …

Nog een detail om af te sluiten

B. vroeg aan alle cursisten om haar met een acht te evalueren, want dan zou ze tien euro per uur meer verdienen. Ze vroeg dat niet een, maar tot vijf keer toe. Morele chantage noem ik dat. Ik heb haar na lang wikken en wegen een acht gegeven op het evaluatieformulier, want wie ben ik om iemands inkomen te misgunnen? In de bijbehorende mail heb ik haar echter heel duidelijk uitgelegd waarom ik vond dat ze dat cijfer niet verdiende. Ik blijf een zacht ei. Maar ik verdien tenminste mijn hemel op aarde.

Persoonlijke reacties zijn altijd welkom!