Mijn beste tip tegen een dip
Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap Van Guernsey, door Mary Ann Shaffer en Annie Barrows (****)
Mijn tip tegen een dip? Het hoeft niet altijd hoogstaand en literair te zijn. Een iets laagdrempeliger, romantisch en komisch verhaal mag er van mij altijd tussendoor, ik verwijs naar Peyton Place, dat ik onlangs heb herlezen. Een van die makkelijker lezende romans is Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey door Mary Ann Shaffer en Annie Barrows. Een feelgoodboek van de bovenste plank, vol humor. I like! Ik probeer er als copywriter met ervaring in blogs een even humoristische recensie van te maken.
Het was vooral die intrigerende titel: Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey
Die me naar dit boek deed grijpen. De titel in het Engels vind ik trouwens nog fascinerender: The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society. Het verhaal? De Londense schrijfster Juliet zoekt na WO II een onderwerp voor een roman. In de oorlog schreef ze hilarische columns tot plezier en vermaak van de lezer, maar nu wil ze iets hoogstaanders. Haar zoektocht naar iets nieuws loopt niet vlot, tot ze op een dag een brief krijgt van ene Dawsey Adams die op het kanaaleiland Guernsey woont. Hij heeft toevallig haar naam gevonden in een boek over zijn favoriete schrijver Charles Lamb, en hij vraagt haar of ze ook andere boeken voor hem op de kop kan tikken. Die brief vormt de basis van een wel zeer intrigerende en uiterst levendige correspondentie. Niet alleen tussen hen beiden. Ook andere eilandbewoners, Juliets vriendin en haar uitgever, mengen zich in de correspondentie.
Het resultaat?
Je krijgt een fragmentarisch opgebouwd prachtverhaal te lezen over de oorlogsjaren op het eiland Guernsey, de Duitse bezetting en impact ervan op de eilandbewoners. Vooral Elizabeth McKenna komt tot leven. Zij kwam als buitenstaander op het eiland terecht, maar door haar opgeruimde persoonlijkheid en altruïsme wordt ze de vriendin van iedereen op het eiland en de spil van alles wat gebeurt. Zij zit ook achter de oprichting van het literaire aardappelschiltaartgenootschap. Onder die naam kwamen de eilandbewoners wekelijks bijeen om onder het genot van een aardappelschiltaart – meer dan aardappelschillen waren er niet te eten – te praten over Hamlet, Jane Eyre, Sense & Sensibility, en andere grote literatuur. Langzaam wordt duidelijk welke impact de nazibezetting heeft op de vriendschap en onderlinge relaties van de eilandbewoners. Elk typetje wordt met veel humor, zelfs met liefde beschreven. Je krijgt zin om op dat eiland te wonen! Meteen een goede tip tegen een dip.
Het is natuurlijk ook een romantisch verhaal
En de parallellen met de romans van Jane Austen zijn opvallend. Elizabeth McKenna heeft niet toevallig dezelfde naam als mevrouw Bennet. Ook Agatha Christie’s Miss Marple toont haar talenten op het eind van het verhaal. En hoewel ze het totaal niet beseft, slaagt ze erin het raadsel te ontsluieren en een mooi einde te breien aan een romantisch verhaal. Mr Darcy heeft een concurrent!
Mijn tip tegen een dip?
Haal dit boek in huis en lees. Je wordt er ongetwijfeld blij en opgeruimd van. Was althans bij mij het geval. Een tip tegen een dip, gratis, van mij voor jou.
En met deze positieve noot sluit ik af.
© C’bon
Ook geïnteresseerd in de volgende boekenblogs?
